الدَّرْسُ الأوَّلُ (1)
بدانیم
1. هر اسمی در عربی یا مذکّر است یا مؤنّث.
2. علامت اصلی اسم مؤنّث «ة » است؛ مانند: طاِلبَة. امّا مذکّر نشانه ندارد؛ مانند: طاِلب.
3. «هذا » و «ذِلکَ » اسم اشاره به مذکّر و «هِذِه » و «ِتلْکَ » اسم اشاره به مؤنّث هستند.
4. اسم هایی مثل جَزیرَة و شَجَرَة چون علامت «ة » دارند؛ مؤنّث به شمار می آیند.
5. اسم هایی مانند جَبَل و کِتاب چون «ة » ندارند؛ مذکّر به شمار می آیند.
الدَّرْسُ الثّانی (2)
گاهی «هذانِ » و «هاتانِ» « این » ترجمه می شوند؛ مثال:
هذانِ الزّارِعانِ، قَویّانِ. این کشاورزها (این دو کشاورز) نیرومند هستند.
هاتانِ الِْبنْتانِ، ناجِحَتانِ. این دخترها (این دو دختر) موفّق هستند.
اکنون شما این جمله ها را ترجمه کنید.
1. هذانِ الْوَلَدانِ، عاِقلانِ : این دو پسر عاقل هستند .
2. هاتانِ الْمَرْأَتانِ، فی الصِّحَِّة : این دو زن درسلامتی هستند.
